Patron

Polska Macierz Szkolna organizacja społeczna powstała na terenach objętych zaborem rosyjskim, oficjalnie zarejestrowana została 11 czerwca 1906 roku. Inicjatorem powołania organizacji zajmujące się oświatą na terenach zaborów był Henryk Sienkiewicz, który został wybrany honorowym prezesem. Do najaktywniejszych działaczy Macierzy należą: Antoni Osuchowski – prezes Macierzy, Konrad Promyk-Pruszyński – autor elementarza, Mieczysław Brzeziński – popularyzator nauk przyrodniczych i historii ojczystej, Kazimierz Chełchowski – działacz społeczny, pierwszy prezes Centralnego Towarzystwa Rolnego, szczególnie wiele uczynił na polu zakładania bibliotek.

Polska Macierz Szkolna jako zasadniczy cel swojej działalności postawiła szerzenie polskości wśród ludności małych miasteczek i wsi, wśród których poziom analfabetyzmu sięgał 75%. Cel ten realizowano przy pomocy tworzenia kół Macierzy, szkół powszechnych, średnich, ochronek dla dzieci, organizowano uniwersytety ludowe, domy kultury, kursu dla analfabetów, bezpłatne biblioteki.

W 1907 roku władze rosyjskie zawiesiły działalność Macierzy. Nie oznaczało to jednak przerwania pracy oświatowej. Macierz kontynuowała swoją działalność w konspiracji, często pod szyldem, koncesjonowanych nauczycieli w szkołach realizujących program rządowy i tajne programy macierzy.

Po odzyskaniu niepodległości Macierz nie zakończyła działalności. Do czasu wybuchu II wojsny światowej organizacja tworzyła szkoły zawodowe, przedszkola, biblioteki, świetlice. Był to jej wkład w budowanie nowej, niepodległej Polski.

Działalności Polskiej Macierzy Szkolnej na Terenia miasta i powiatu obejmowała zorganizowanie wielu szkół powszechnych, szczególnie szkół wiejskich o jednym nauczycielu. W mieście z inicjatywy działaczy Polskiej Macierzy Szkolnej powstałą Czteroklasowa Szkoła Realna Męska, która w 1921 roku przekształcona została w Gimnazjum Męskie. Działaczami organizacji byli: inż. Aureliusz Chróścielewski, dr Jan Hubert, ks. Kanonik Sobolewski, W. Doliński, Ignacy Rowicki.

Imię szkoły jest więc godne najwyższego szacunku.