była prezenterka i reporterka Panoramy w TVP2, była szefowa redakcji zagranicznej Agencji Informacji TVP oraz była prezenterka magazynu wieczornego Info Dziennik w TVP Info. 18 listopada2011 roku dołączyła do prowadzących Teleexpress w TVP1.

Do 31 marca2009 była prezenterką i reporterką Panoramy, gdzie pracę rozpoczęła jako stażystka w 1997 roku. Przygotowywała m.in. relacje z posiedzeń sejmowych komisji śledczych.

Jest absolwentką Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.

Pracę dziennikarską zaczynał w Agencji Informacyjnej SIS-Serwis. W latach 1995-1996 pracował jako reporter programu TVP Puls dnia, a w latach 1993-1997 był dziennikarzem Radia Wolna Europa. Kierował Redakcją Informacji w Radiu Plus (1998-2001) Zastępca kierownika Redakcji Krajowej w „Życiu” (2001-2002). Współpracownik tygodnika „Nowe Państwo” (1995-2002).

Obecnie dyrektor zarządzający w firmie Brog Media Biznesu.

(ur. 1967) – dziennikarz i publicysta. Do maja 2007 roku szef redakcji WiadomościTVP. Wcześniej zastępca szefa tej redakcji.

Pracę dziennikarską zaczynał w Agencji Informacyjnej SIS-Serwis. W latach 1995-1996 pracował jako reporter programu TVPPuls dnia, a w latach 1993-1997 był dziennikarzem Radia Wolna Europa. Kierował Redakcją Informacji w Radiu Plus (1998-2001) Zastępca kierownika Redakcji Krajowej w „Życiu” (2001-2002). Współpracownik tygodnika „Nowe Państwo” (1995-2002). Obecnie dyrektor zarządzający w firmie Brog Media Biznesu.

Przez krótki okres była nauczycielką języka polskiego i łaciny w Liceum Ogólnokształcącym w Mińsku Mazowieckim.

Jest absolwentką Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej.

pisarka, historyk teatru, scenarzystka filmowa, dziennikarka. Przez krótki okres była nauczycielką języka polskiego i łaciny w Liceum Ogólnokształcącym w Mińsku Mazowieckim. Jest absolwentką Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej.

W 1982 roku ukończenia studiów PWST w Warszawie.

W latach 1982-83 występowała w Teatrze Nowym w Zabrzu, w latach 1983-84 w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. W latach 1984-90 była aktorką Teatru Narodowego, w latach 1990-92 Teatru Północnego w Warszawie.

Ukończyła studia z zakresu filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Początkowo zatrudniona w Fabryce Urządzeń Dźwigowych w Mińsku Mazowieckim, następnie była kuratorem zawodowym dla nieletnich. Od 1985 pracowała w internacie, a od 1992 w Zespole Szkół nr 1 im. Kazimierza Wielkiego w Mińsku Mazowieckim, w 2000 została powołana na funkcję dyrektora tej placówki.

W 1981 wstąpiła do „Solidarności”. Od 2004 związana z Prawem i Sprawiedliwością.

W grudniu 2006 objęła mandat radnej sejmiku mazowieckiego. W wyborach parlamentarnych w 2007 została wybrana do Sejmu VI kadencji z listy PiS, otrzymując w okręgu siedleckim 6787 głosów. W 2011 nie została ponownie wybrana. W 2014 bez powodzenia kandydowała do Parlamentu Europejskiego. W tym samym roku uzyskała ponownie mandat radnej sejmiku mazowieckiego[1]. W 2015 ponownie wystartowała do Sejmu w okręgu siedleckim. Uzyskała mandat poselski, otrzymując 8567 głosów.W latach 2015 - 2017 zajmowała stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej.

z wykształcenia prawnik, zawodowo dziennikarz specjalizujący się w tematyce motoryzacyjnej oraz energetyczno-infrastrukturalnej.

Z „Polityką” od początku lat 90. Zdobył laur Libertas et Auxilium (dwukrotnie) za tekst poświęcony ochronie konkurencji i praw konsumentów.

Laureat Nagrody NBP im. Grabskiego, dwukrotnie nominowany do Grand Press za publicystykę ekonomiczną.

Była szefem działu kulturalnego "Expressu Wieczornego", współpracowała z tygodnikiem "Kulisy", była zastępcą redaktora naczelnego "Forum Rozrywki". W "Szpilkach" pisała felietony, była też szefową działu kulturalnego.

Zajmowała się programem telewizyjnym "Wieczór z Alicją" w TVP, "Na stojaka" w HBO.

Aktualnie prowadzi czwartkową audycję "Podwieczór" w Radiu Józef 96,5 FM, gdzie zaprasza gwiazdy kultury. Przez wiele lat zasiadała w jury Lidzbarskiej Biesiady Humoru i Satyry.

Współpracuje m.in. z TVP, Newsweekiem, Wprost. W latach 80. i 90. XX wieku prowadził popularne programy telewizyjne "Świadkowie" i "Rewizja nadzwyczajna", mające wyjaśniać tajemnice dwudziestego stulecia, a szczególnie II wojny światowej. Autor sensacyjnych i czasem kontrowersyjnych artykułów o kulisach działalności wywiadów, Polskiego Państwa Podziemnego, rządu RP na uchodźstwie, Muszkieterów czy katastrofy w Gibraltarze 4 lipca 1943.

2 listopada 1999 r. za zasługi w twórczości telewizyjnej, za osiągnięcia w pracy zawodowe i działalności społecznej prezydent Aleksander Kwaśniewski nadał Baliszewskiemu Srebrny Krzyż Zasługi.

Na podstawie badań Baliszewskiego dotyczących katastrofy w Gibraltarze powstał film kinowy „Generał - zamach na Gibraltarze” oraz serial telewizyjny „Generał” (2009, reż. Anna Jadowska).

Najmłodsza absolwentka Akademii Medycznej, autorka wielu publikacji tomików wierszy obrazów i grafik, kochała ludzi i im pomagała.

Dyrektor Szpitala Bielańskiego, Przychodni Obwodowej w Śródmieściu, przez 40 lat kierownik Przychodni Filharmonii Narodowej, członek stowarzyszeń artystycznych polskich i zagranicznych

Studia podjął w 1960 w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1966 r. Kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Teologicznym o specjalności biblijnej, a następnie w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie.

Dziekan Wydziału Teologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, były rektor tej uczelni. Konsultor Sekcji Nauk Biblijnych przy Episkopacie Polski.

Honorowy Obywatel Gminy Warszawa-Bielany.

W 1953 r. ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1957 r. założyła Grupę Twórczą „Zachęta”, a w 1994 Zwierzynieckie Koło Przyjaciół Sztuk Wszelkich w Krakowie. Znana przede wszystkim jako projektantka witraży (jej witraże zdobią m.in. gmach ONZ w Nowym Jorku oraz kaplicę Czarnej Madonny w Częstochowie). Jej obrazy znajdują się w muzeach w Paryżu i Budapeszcie.

Autorka kilku książek poświęconych kulturze (m.in. Wspomnienia Don Kichota. Część I, Kraków 2001; i Donkichotowe boje o sztukę polską. Część II, Kraków 2003).

Urodził się w Moskwie w rodzinie Feliksa i Marii Duszyńskich. Po zakończeniu I wojny światowej wraz z rodzicami powrócił do Warszawy, by wkrótce przenieść się do majątku w Mińsku Mazowieckim, gdzie w 1935 roku skończył I Gimnazjum Humanistyczne.

Po ukończeniu gimnazjum dostał się do Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie (obecnie Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie), gdzie studiował zaledwie rok. W 1936 roku zdał na Wydział Sztuki Teatralnej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, gdzie studiował m.in. z Hanką Bielicką i Danutą Szaflarską. Studia aktorskie zakończył pomyślnie w czerwcu 1939 roku.

Karierę sceniczną rozpoczął tuż przed II wojną światową, debiutując 25 sierpnia 1939 w roli Kuzynka ministra („Genewa”) w Teatrze Polskim w Warszawie, a następnie w Wilnie, gdzie w latach 1939–1941 występował w Teatrze na Pohulance obok Hanki Bielickiej i Danuty Szaflarskiej. Po wkroczeniu wojsk radzieckich do miasta występował w Wileńskim Polskim Teatrze Dramatycznym. W końcu 1944 roku z zespołem przybył do Białegostoku i do końca sezonu 1944–1945 występował w miejscowym teatrze. W latach 1945–1949 był aktorem Teatru Kameralnego Domu Wojska Polskiego w Łodzi. Z zespołem tego teatru (który zmienił nazwę na Współczesny) przeniósł się do Warszawy i występował w nim do roku 1955. W sezonie 1955–1956 i w latach 1958–1960 był aktorem Teatru Syrena, 1956–1957 Teatru Narodowego, 1960–1966 Teatru Ateneum, 1966–1971 Teatru Klasycznego, 1971–1978 Teatru Rozmaitości.

Kariera filmowa Jerzego Duszyńskiego miała rozpocząć się jeszcze w 1939 filmem Hania w reżyserii Józefa Lejtesa, do którego zdjęcia plenerowe powstały latem 1939, jednak – ze względu na wybuch wojny – film nie został ukończony.

Po wojnie zagrał w dwóch najpopularniejszych filmach: Skarb i Zakazane piosenki, które uczyniły z niego pierwszego amanta polskiego kina powojennego.

Jego ostatnią istotną rolą filmową była postać Józefa Piłsudskiego w Śmierci prezydenta w reżyserii Jerzego Kawalerowicza z 1978 roku.

Zmarł 23 lipca 1978 roku w Warszawie, w rezultacie choroby nowotworowej płuc. Został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 223-III-30).

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.

W 2005 staraniem żony i syna aktora została wydana książka biograficzna o Jerzym Duszyńskim – Jerzy Duszyński: Sława i przemijanie autorstwa Marka Gałęzowskiego.